Bizim Ankara Temsilcisi Seval Yıldırım'ın ABB FOMGET'in oyucularıyla yaptığı röportajın ikincisi Ümran Özev'in İzmir'den Ankara'ya uzanan hikayesini anlatıyor.
Ümran Özev, 27 yaşında. İzmir’den gelmiş Ankara’ya. Babası istememiş futbol oynamasını. En büyük destekçisi annesi olmuş.
Mahallede futbol oynarken dikkat çekmiş, pek de hayal edememiş bugünleri, oyunmuş işte...
O kadar erkeğin arasında tek kız bir topun peşinde koşturuyor. Okul takımına seçilmiş tam 12 yaşında, orada keşfedilmiş.
Konak Belediyesi’nde antrenörlük yapan hocası görmüş onu, takıma kazandırmış… Altyapısında başladığı İzmir’de Konak Belediye Spor Kulübü’nde 10 yıl oynamış.
“BABAM ŞİMDİ BENİMLE GURUR DUYUYOR”
Seval Yıldırım: Ümran, her şey senin için kolay olmuş gibi...
Ümran Özev: Hiç ama hiç kolay olmadı Seval Hanım. Ne tepkiler aldım, benim zamanımda daha zordu anlaşılmak. "Erkek futbol oynar, kadının ne işi olur" gibi çok sözler duydum. En başta benim babam istemedi. O zaman antrenmanlar akşam saatiydi o nedenle çok iyimser değildi bu konuda. Annem hep arkamda durdu. Her şeyimi o yaptı götürdü, getirdi beni. Babama kabul ettirmem zor oldu ama kulübümdeki hocam beni iki sene boyunca antrenmandan eve sürekli getirip götürdü. Bu arada okula da gidip geliyordum benim için çok zordu gerçekten.
Annesi ve antrenörünün desteğini alan Ümran’ın başarılarıyla bugün en çok gurur duyan kim biliyor musunuz? Babası… Kendisi de aynı gururla “Milli takımda oynadım A takımında görev alıyorum babam çok gurur duyuyor” diyor.
“ÖĞRENCİLERİMİN FUTBOL OYNAMASINI ÇOK İSTERİM”
Seval Yıldırım: Ümran, “İyi ki bırakmamışım futbolu direnmişim, zorluklara katlanmışım” diyor musun?
Ümran Özev: Evet bunu çok kez kendime söyledim. Bu süreç beni üniversite yıllarında da zorladı. Başka kulüpte oynuyordum yol beni çok fazla yormuştu derslerimle beraber başarır mıyım diye düşünüyordum iyi ki bırakmamışım. Üniversiteyi de bitirdim şu an öğretmen adayıyım, atama bekliyorum."
ATAMA BEKLEYEN ÖĞRETMEN ÜMRAN...
Çiçeği burnunda öğretmen adayı Ümran, acaba futbola ilgi duyan öğrencilerini teşvik eder mi?
“Tabi ki staj yaptığımda kızlar oynarken gözüm yetenekli olan var mı, onu aradı. Bu işi çok seviyorum o yüzden isterim “
“KADINLARIN İSTEYİP DE BAŞARAMAYACAĞI HİÇBİR ŞEY YOK”
Ümran futbola başladığı dönemde insanların “elle mi, ayakla mı oynuyorsun” diye sorduğunu şimdi ise hangi kulüpte oynadığını soracak kadar kendisini tanıdıklarını söylüyor. İzlemeye gelenlerin sayısının günden güne arttığını, bunun sevindirici olduğunu ama yeterli görmediğini vurguluyor. “Profesyonel bir lig haline geldiğimiz zaman herkesin bizi bildiği, duyduğu bir takım olacağımızı, seyirci anlamında da erkekler nasıl geliyorsa bizim de üst seviyelere gelmemiz gerektiğini düşünüyorum.” diyor.
Kadınların istediğinde her şeyi yapabileceğine inancı tam Ümran’ın.
“Futbola ilgi duyan kızlarımız hiç vazgeçmesin, ben bunu hep söylerim 12 yaşımda başladığımda buralara geleceğimi bilmiyordum, mili takıma gidiyorsunuz, üst seviyede top oynuyorsunuz herkes bunu biliyor. Biz bu başarıyı elde ettiysek küçük kardeşlerimizin bizden daha iyi olacaklarını biliyorum çünkü zaman geçtikçe her türlü gelişimi sağlayabiliyoruz. Asla bırakmasınlar.”
“HEDEFİMİZ ŞAMPİYONLUK”
FOMGET Kulübünün Ankara Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı olmasının avantajlarını da sıralıyor Ümran:
“Her türlü imkanı sunan bir takımımız var. Kendi sahamız var inşallah kendi tesisimiz olacak. Bizim bir sahamızın olması kadın futbolunda çok önemli bir şey. Üstelik de çim olması çok büyük bir avantaj. Bu ilk bildiğim kadarıyla. İyi başladı, iyi de gidiyor. İki ayımız var bu arada elimizden ne geliyorsa hedeflerimize ulaşmak istiyoruz. Şu an kulübümde mutluyum, herkes mutlu biliyorum. Başkanlarımız olsun, oyuncular, herkes kim olursa olsun elinden geleni yapıyor şampiyonluk için her şeyi yapıyoruz.”
“ÜLKEMİ TEMSİL ETMENİN HEYECANI ÇOK BAŞKA”
Olimpiyatlara da katılan Ümran ‘bir ilk…’ diye başlıyor söze; “Singapur Olimpiyatlarına gidiyoruz bu bizim için muhteşem bir şey ki, bizim tarihimizde ilk defa olimpiyatlara katılmak. Kimse birbirini tanımıyor… 27 günlük bir süreç her şey bambaşka, saatler bile. Türkiye saatine göre uyuyordum, gece ayaktaydım, gündüz uyuyordum çok güzel bir süreçti. Umarım küçük kardeşlerimiz de yaşar, olimpiyatlara katılırlar, başarılarla dönerler.
Bir sporcu için büyük gurur milli takımda olmak, ülkesini temsil etmek.
Ay yıldızlı bayrak göndere çekilirken İstiklal Marşı’nı söylemek.
Ümran da büyük bir heyecanla anlatıyor o temsiliyeti.
Yeni dönmüş milli takım kampından; “Çok farklı, zaman geçtikçe herkes sizi tanıyor ‘milli sporcumuz’ diyor, sizin gururunuz çok ayrı, üstünüzde milli takım forması, arması çok önemli.’